Wiersz <*> 3 wiersze

uskrzydlij kamień by fruwać umiał

wnet poszybuje gdzie czas zakręca

a słowo punktu wszechświatem powie

tak szczerze mówiąc nic nie pamiętam

po cóż rozdrabniać to co scalone

gdzie supernowa karłem się staje

lecz w dziwnej strunie świat zawinięty

i świadomości wielkie choć małe

tu w ciągłym ruchu wszystko wiruje

czas każdy inny szybkością zmiany

człowiek się wierci w pajęczej sieci

chociaż pająka nie wciąż kochamy

tam na rozdrożu przeszłości przyszłej

płoną przeróżne plany człowiecze

a królik biegnie w chichocie losu

za chwilę może nie być na świecie

zapytaj skałę co górę tworzy

poza horyzont wszelakich pytań

tam odpowiedzi śnią kołysane

sensem nieznanym

co wciąż rozkwita

        *~*~*

na ciszy pięciolinii

we wnętrzach wiolinowych trumien

wyśpiewane martwe

raniły nuty

fałszując sens krzyżyków

teraz zimne

obojętne

w bezgłośne zaklęte brzmienie

mówisz że w naszej piosence

umarły słowa

a może jeszcze nam warto

choć nucić melodię

próbować

     *~*~*

wspomnienia

całunem szarość skryły

barwy przeminą

tam gdzie skowronek

swoim śpiewem

przytula ciszę pod niebem

czy z filiżanki pełnej brzasku

przyjdzie nam sączyć

od nowa

spijać nektar

smakować