Preludium do chaosu (3)

Doktor Jurij wyjął z kieszeni małą puszkę z tytoniem. Szukając ognia pomyślał o skażonych terenach.

Na granicy między Strefą Czystą, a Strefą Skażoną wprowadzono ostrą selekcję. Największe szanse na dostanie się do bezpiecznego obszaru mieli różnego rodzaju specjaliści – fizycy, chemicy, biolodzy. Oprócz nich bliska rodzina oligarchów i polityków. Żarówy, których poziom napromieniowania przekroczył poziom 3,5-4 Sv nie były nawet sprawdzane pod względem ewentualnej przydatności. Oczywiście nie obyło się bez zamieszek. Rząd szybko podjął decyzje o zbudowaniu ogrodzenia, które ciągnęło przez niemal pięć tysięcy kilometrów, wzdłuż rzeki Lena. Wysokie na trzy metry płoty, zakończone drutem kolczastym nie odstraszały zbytnio osób ze Strefy Skażonej. Co innego wieże strażnicze ustawione co pięćdziesiąt metrów. Każda ze snajperem i kaemistą. Jednak dla wielu skażonych taka ambona była wybawieniem, a kula snajpera ostatnim namaszczeniem.

Doktor Anghel dawno nie skręcał papierosa, widać to było po niezdarnie wysypywanym tytoniu na kawałek gazety. Spora część cennego surowca spadła na podłogę. Niejeden na widok tak zmarnowanego towaru dostałby zawału. Jurij, przez swoich podwładnych często nazywanym doktorem Mengele, nie przejmował się takimi błahostkami. Jako główny chirurg Instytutu Transplantologii miał w miarę ułatwiony dostęp do rzeczy nieosiągalnych dla większości szarych ludzi. Spojrzał na drobny tekst kawałka starej gazety, zwijając skręta. „Korea otwiera się na świat” - jakiś redaktor zachwalał wodza reżimowego kraju. Skręcił i odpalił fajkę od palnika gazowego, uważając na swoje długie włosy.

- Korea szybko poszła z dymem, świat zaraz pójdzie jej śladem - powiedział do siebie, zerkając na żarzącą się bibułę.