Wierszee <*> Polska
͐᷀͊P̫̐̀҉߫̋̚O̝᷈᷀҉̗̭̽L̯̂̎҉̟̲ͪS̻̀̆҉̬᷅͂Ḳ̫᷉҉͈ͧ͞A̢҃͟҉
~~~//~~~
P⃣od ciemną woalką zaborczych nocy
Gdy gwiazdy przez chmury świecą słabiutko
Nieduża dziewczynka wytrwale kroczy
Płacząc raz po raz bo dziwnie jej smutno
B⃣iało czerwona sukienka powiewa
Lecz góry na drodze wysokie bardzo
Marzenia wrastają w baldachim nieba
Zmierza do celu gdyż duszę ma hardą
T⃣argały ciałem tornada dziejowe
Serduszko raniły aż krwią broczyło
Czerwone maki tak wciąż ciemiężone
Być może wzrastanie się ich zaczęło
N⃣ agle szum głośny dochodzi z oddali
To orzeł biały skrzydłami rozwala
Złowrogie chmury wspólnymi siłami
By niepodległość ojczyzna zyskała
N⃣ie wie wszak ona czy droga ta prosta
Choć serce radośnie nadzieją wstrząsa
Czy jej wędrówka na marne nie poszła
W jaką naprawdę przemieni się Polska
ɗﻉᛕคѻร
Komentarze (12)
Zostawiać paletko do interpretacji.
Polska i wojna to kobiety zawsze razem pod rękę kroczą. Ciekawie przedstawiłeś wzrastanie i życiorys naszej Ojczyzny.
Pozdrawiam serdecznie
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania