Poprzednie części: Wierszee <*> Modrak Wieersz ? ƤƠƤRȤҼƊƝӀⱭ LӀՏƬⱭ

Wierszee <*> Symbioza

złudzeniem mijają chwile

w ogniu płonie wciąż nowa

ciepłym popiołem zakryta

przeszłość czasem uśpiona

płomień po lodzie się ślizga

żar wpada w przerębel i tonie

zmrożone myśli znów płyną

chłodem pchane są one

mroźny powiew wskazuje

horyzont gorący w oddali

na drzewach jest tajemnica

chce jedno i drugie ocalić

na skraju rzeki widoczne

roślinki zielone i młode

przy brzegu łódka cumuje

jej boki skute są lodem

ślady powstają człowieka

uczynił je swoim chodem

myśli patrzy coś zmienia

on swoją wersje opowie

Następne części: Wierszee <*> Mroźna Kraina Wierszee <*> Wybacz Wierszee <*> Pamiętam

Komentarze (6)

Maurycy Lesniewski 25.10.2018
Tam miedzystrofowy rym lodem-chodem, wydaje się nie zamierzony ale brzmi i bardzo dźwięczy, chyba za bardzo, gdyby to lekko przytępić? Obczaj sam.
Poza tą pierdolka, której wcale nie jestem pewien, że trzeba ruszać, to bardzo moje klimaty ten wiersz. I jestem bardzo na tak.
Dekaos Dondi 25.10.2018
Dzięki ML. No fakt - dźwięczy. Jak coś wymyślę, to chyba zmienię. Pozdrawiam:~)
Canulas 25.10.2018
Ja już mniej technicznie. W zasadzie bez dotykania tej sfery. Bardzo ładnie skrojony tekst. Nie rzuca się, nie skacze, nie krzyczy.
Pięknie płynie
Dekaos Dondi 25.10.2018
Dzięki Canulasie. Jak przeważnie, pierwsza zwrotka mnie napadła. A zaś jakoś...Pozdrawiam:~)
Justyska 25.10.2018
I wciąż od nowa, iskra i lód i od nowa.
Bardzo mi się podoba.
Pozdrówka!5
Dekaos Dondi 25.10.2018
Dzięki Justysko Pozdrawiam:~)

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania