Wierszee <*> Laleczka Grabarza

rozkoszny trupcioszek w kołysce śpi słodko

ma kostki niewielkie a skórkę wilgotną

gruchawka z piszczeli bimboli od wiatru

gdy dziecko im zbudzi rodzice uciachną

mamusia i tatuś kochają bobasa

lecz dzisiaj rocznica rozkładu jest nasza

śpiewają radośnie cuchnące wyziewy

o głodnych żyjątkach co miały potrzeby

nadeszły tu właśnie rodzinne trupciątka

by wspólnie się kleić w zatęchłych zakątkach

seniorzy spróchniali o skórce suszonej

powabny szkielecik miętoszą na stronie

psujący się berbeć twarzyczką chichoce

dziadkowi wypadły zębusie dwa złote

jubilaci żwawi zazwyczaj czcigodni

są całkiem do rzeczy kochali się w chłodni

obaj powtórzyli przyrzeczenie jeszcze

nasza miłość przetrwa poza grobu deskę

babcia rzewnie płacze dziadek wypił flaszkę

białą kością tłucze szwagra czaszkę właśnie

urocza panienka dziewczątko kochane

ma siny naszyjnik ze śmierciowych plamek

wujek dziś markotny wierny mocno struty

bo mu obcej żony biust wleciał do zupy

lamentuje ciotka tego mi tu nie bierz

gałkę z oczodołu kradnie ktoś w potrzebie

szwagier w swojej klatce smród ma za zasłonką

ptaszek tam mu wleciał nakichał nagląco

malutkie trupeczki jak małe koźlątka

harcują wesoło na mięciutkich szczątkach

chociaż jemu ciepło piszczelami dzwoni

włóżcie mu kaftanik przestanie brzdękolić

kuzyni muzyczni co mają smykałkę

tam tamy udają miednicą o parkiet

orkiestra przygrywa chociaż czuć ich grobem

nutki choć spleśniałe pchają każdą nogę

klaskanie trupcioszków szybuje pod niebo

a kosa im członka zdejmuje nowego

calutka rodzina co rozkład ich łączy

walczyka już mlaska nad modrym cuchnącym

tak wszyscy hasali aż prawie do zmroku

że jeno zostało niewiele z nich prochu

wtem przyszedł pan grabarz porobił on kupki

ulepił z tych proszków laleczkę dla córki