Wierszee <*> Zemsta Grzybków

żył sobie człowiek drodzy kochani

grzyby omijał choć w lesie mieszkał

aż kiedyś nagle pożegnał się z nami

zjadł muchomora umarł w boleściach

przecież dostrzegał połać czerwieni

czyż nie widział choć wzrok wytężał

że na niej kropek stadko się bieli

jeżeli skosztuje to kopnie w kalendarz

mógł wtranżolić zwykłego chleba

czemu przed metą opuścił padół

czyżby naprawdę przeoczył biedak

że wkłada trujaka do swego obiadu

grzybnia z umysłu wyssała wiele

z rozumu okradła ciało zlęknione

na haku powiesisz swój życia beret

już go nie włożysz bo to już koniec

drewniana trumna pytanie skrywa

dlaczego spotkał srebrzystą kosę

bo chociaż w lesie dobre widywał

gardził każdym przez wiele wiosen

~~~

ujrzał kociołek pietruszki natkę

nagie swe ciało w czystych ziołach

a kiedy stał się pysznym obiadkiem

prawdziwek do siebie go przywołał

******************************************************************************************************

BONUS(drabble)→ ''Nie będziesz prorokiem we własnym kraju''

W naszej wiosce była tak jedna, co się na goło raz na tydzień, na swym podwórku opalała. Pod warunkiem, że słońce świeciło. A zatem w słoneczną pogodę, wszystkie konserwatywne kumy zgorszone wielce, stały przy płocie wiadomego obejścia, sytuacje komentując. Wszelka płeć męska, tylko patrzyła, nie zgłaszając sprzeciwu. Jakie zdania padały z ust wspomnianych kum, domniemać można. Aż nagle goła wyjechała i kilka lat jej nie było. Po jakimś czasie przyjechała rodzinę odwiedzić. Szedłem właśnie na spacer i usłyszałem fragment rozmowy:

– Możecie być z niej teraz dumne. Jest podziwiana. Śpiewa w Halce główną rolę.

– Dobrze, że chociaż halkę założyła… lafirynda jedna.