Wieeersz <*> Łąkowy Wariat  /  Słuchaj Wiatru

Na melodię↔"Brain Damage"↔Pink Floyd

>--------------/|/¯¯¯˘˘˘¯¯¯¯¯¯°

na łące leżysz pośród traw

wariat jesteś swoje grasz

w stokrotkach błądzisz skrawkami głupich snów

chcesz pobiec tam a ciągle jesteś tu

śpiewają ślady twoich stóp

nie wracaj do nas lepiej znów

lecz ty szaleństwem swym czytasz księgę wspak

choć kartki jej już dawno zakrył piach

lecz gdy zakwitną w tobie inne nowe dni

znikną ostrza zgubisz dziwne łzy

pofruniesz skrzydeł swych nie będziesz musiał skryć

odsłoni księżyc słońce marzeń twych

na łące leżysz pośród traw

obłoki tulisz jak co dnia

w zwierciadle niebo na dnie jest

chcesz twarz zobaczyć nie ma jej

czy jesteś tu

może jesteś tam

a skąd to wiedzieć

skoro nie wiesz sam

lecz gdy zakwitną w tobie inne nowe dni

w lustrze ty ujrzysz swoje sny

pofruniesz skrzydeł swych nie będziesz musiał skryć

odsłoni księżyc słońce marzeń twych

-------------------------------------

Na melodię↔"Love Me Tender"↔Elvis Preslej

~~~//~~~

słuchaj wiatru dzisiaj znów

tuli cię do snu

jutro powie jak masz śnić

ty zaufasz mu

nie zabieraj pięknych chwil

tam gdzie ciemność lśni

kusi ciebie złudnym dniem

proszę uwierz mi

~

kiedy ranią słowa twe

budzą nowe łzy

zaufała tobie dziś

zawiodłeś znów ty

nie zabieraj pięknych chwil

tam gdzie ciemność lśni

kusi ciebie złudnym dniem

proszę uwierz mi

~

tamten czas nie płynie już

rzeką dalszych spraw

cierpień bólu pytań też

czy to wartość ma

nie zabieraj pięknych chwil

tam gdzie ciemność lśni

kusi ciebie złudnym dniem

nie pozwala śnić

ⓓⓔⓚⓐⓞⓢ ​ ⓓⓞⓝⓓⓘ

w pozłacanych stopach

skrawkami orbit słońca

wchodzisz między podszewkę

a zewnętrzną stronę

prześwitujące czarne dziury

żłobią na sklepieniu rękawa

horyzonty supernowych guzików

brniesz na miękkim podłożu

w razie upadku bezpieczniej

lecz trudniej iść

srebrzysta smukła kometa

ciągnie za sobą długi ogon

pojawia się i znika

zaszywa rozdarcie

nie odczuwasz lęku

choć ktoś na tobą

toczy czerwonego karła

dostrzegasz ślad wgłębienia

na łukowatym suficie

przesącza płyn z drogi mlecznej

prawie jak w domu

a daleko na horyzoncie

zastygłe ziarenka piasku

w klepsydrze utkanej...

z naftaliny...

ze skrzypienia drzwi

ktoś otwiera szafę

idziesz dalej

coraz bardziej pod górkę

ześlizgujesz się po strunach

pulsującej materii tajemnych

światów

mijasz co minąć musisz

spadasz

ciemność

gdzieś wysoko

małe światełko

nie ma wewnątrz klucza

*

owszem

życie to komedia

chociaż nie zawsze śmieszna

a reszta

jaka reszta

a jednak na twojej sukni

zmartwychwstają ślady moli