Wieeersz <*> Żar Umierać / Mielonka

Inna wersja

-------------

Już od wielu dni, wysuszone usta natury,

skwierczą niczym suche pergaminowe liście.

Zagryzają wszelkie stworzenie nie tylko zębem czasu,

ale też kleistym żarem,

wydobywającym się z otwartej jaskini.

Ściany odarte z wilgoci zapragnęły zemsty.

Cząsteczki rozpalonego oddechu,

wgryzają się w każdą, nawet najmniejszą przestrzeń,

prowadzącą do wnętrza rozgotowanych egzystencji.

Bezwilgotne, wirujące odrobinki piasku,

dopełniają reszty zniszczenia.

Owady pieką się na rusztach.

utkanych z suchych korytek,

wyrzeźbionych z popękanych parodii strumieni.

Tu i ówdzie słychać ostatnie ciche trzeszczenia.

To białe motyle w końcowej fazie lotu.

Za kilka sekund, skrzydła zamienią się w pył.

Osądzie na suchych łodygach i zwiędłych kwiatach.

Bezlitosne dłonie Słońca,

nieustannie zdzierają z pola wilgotną skórę,

z suchym mlaskaniem pękających bąbli.

Skwierczy przez chwilę niczym jajecznica na patelni,

by w końcu wypalić się całkowicie,

aż do szarego, lepkiego popiołu.

Przysypuje on gorące truchła polnych myszy,

ścieląc na nich miniaturowe Pompeje,

na kształt szarych, trupich wybrzuszeń.

Ostatnie podrygi wspomnień deszczu,

kapią suchymi kroplami gorąca.

Czysty błękit nieba, rozpaloną kulistą brzytwą,

wypala z ziemi nasionka nadziei.

Malowanie obrazu dobiega końca.

Wrzące wstążki farby ściekają z pędzla.

Za chwilę nawet on będzie wyschnięty.

Pionki spalone.

Koniec gry.

*

Niedaleko jest wilgotny las.

Żar było umierać,

będąc tak blisko.

••••••••••••••••••••••••••••••••••

Dołożyłem,

żeby było bardziej wesoło.

------------------------------------

gdzie mam nogi a gdzie ręce

wytłumaczcie choć mniej więcej

a gdzie głowę oraz członka

rozwalone gdzieś po kątach

widzę okiem gałki deczko

co wilgotną jest kuleczką

w jajecznicy tej różowej

kiedyś miała fałdy w sobie

też przecieka ma miednica

szczątki kości są bez życia

ślepą kiszkę zadzior przeciął

choć nie patrzy smutna nieco

żebra w płuca powbijane

nie dychają już na amen

a tam z ucha wypadł ślimak

żadnych dźwięków nie zatrzyma

język cały się zachował

wypowiedział wszystkie słowa

gdzieś wnętrzności pomieszane

do cna wszędzie albo dalej

aż żołądek ranny przez to

z wyduszoną całą treścią

i czerwoną widzę rzekę

jam przed chwilą był człowiekiem

nie wiedziałem że tir cmoknie

i przerobi na mielonkę

że tak nagle niespodziane

ciało będzie rozpaprane

*

gdzieś w zaświaty frunę fajnie

a wy tutaj posprzątajcie

głodnych kiszek słyszę tarcia

żałobnego grają marsza