Poprzednie części: Wieeersz <*> Ogród → → 18.8. 2017

Wieeersz <*> Ƥɾzҽzɾօϲzყsեօść Ʋɾօժzíղ

powiedz

czy w oddali widzisz świt

w rozkołysanych krwią

przedsionkach serca

a jeśli bajkę na dobranoc

w okładkach z mgły

związanych wstążką

tajemnicy wiatru

jeszcze nie milkną cienie

urodzinowych świeczek

tylko jakoś policzyć trudniej

idzie na burze

morda ciemnego cumulusa

błyskawicznie pożera kawałek tortu

dziecko

co tu robisz samo na łące

czemu masz zakrwawione dłonie

mimo to wzroczysz lśnienie

w delikatności białego motyla

siadasz na wielkich

prześwitujących skrzydłach

szumiących wahadłach

dobrych i złych chwil

nie wzbija się do lotu

chodzi tylko

w okruszkach z brzasku

tam gdzie między kartkami

szybuje czytanie

w napowietrznych łódkach

wyrzeźbionych z tysiąca słów

a w świecie przezroczystości

przemówiły ryby

lecz pająk bezwilgoci owada

Następne części: Wieeersz <*> Ślady w Ogrodzie Wieeersz <*> Osᴛᴀᴛɴɪ Tᴀᴋɪ Bᴀʟ Wieeersz <*> Chwilotaniec

Komentarze (15)

Pasja 13.06.2021
Sentymentalnie i zjawiskowo o burzy. Jasność narodzin i dalej urodzin jest zawsze spoglądaniem w niebo. Tam znaki zawsze są odpowiedzią słuchania.

Pozdrawiam
Dekaos Dondi 13.06.2021
Pasjo↔Dzięki:)↔Ano. Coś w tym jest, co napisałaś:)↔Pozdrawiam:)
Piotrek P. 1988 13.06.2021
Epicka liryka, przeplatana z surrealnym humorem. 5, pozdrawiam :-)
Dekaos Dondi 13.06.2021
Piotrek p.1988↔Dzięki:)↔Pozdrawiam:)
kigja 13.06.2021
Dekoś,
Posługujesz się bardzo oryginalnymi środkami wyrazu. Mnie Twój wiersz jednocześnie przeraża, niepokoi i zachwyca.
Tylko ciutek nie rozumiem spójnika "lecz" w ostatniej strofie.
Pozdrawiam.
Dekaos Dondi 13.06.2021
Kigja↔Dzięki:)
Hmm... lecz... ostatni, jakby tak...przeciwwaga... tego, co niby dobre, lecz niemożliwe... a jednak.
Jak to w życiu bywa:)↔Pozdrawiam:)
Angela 13.06.2021
Mnie nie przeraża, ale zdecydowanie niepokoi. Wiersz ma specyficzny, nieuchwytny klimat, jak gdyby coś wisiało
w powietrzu. Chciałam wybrać sobie kawałek, ale nie potrafię, podoba mi się całość.
Pozdrawiam : )
Dekaos Dondi 13.06.2021
Angela↔Dzięki:)↔To fajnie, żeś wspomniała o klimacie takim:)↔Pozdrawiam:)
JamCi 14.06.2021
Subtelnie wyrażone. Jest pięknie ale w powietrzu wisi groźba. Straty. Końca. Zostania zbezwilgoconym.
Dekaos Dondi 14.06.2021
JamCiówna↔Adyć nie wiadomo, czy zupełnie zbezwilgoci. A nawet gdyby, to może "mówiące ryby' uratują?
Coś, co niby ''tu" jest niemożliwe:)↔Pozdrawiam:)sz
JamCi 14.06.2021
Może faktycznie uratują. Też pozdrawiam Sz.
Szpilka 14.06.2021
Dekaos, bardzo dobre i tyle ?
Dekaos Dondi 14.06.2021
Szpilko↔Dzięki:)↔Tekst był dłuższy, ale okroiłem nieco:)↔Pozdrawiam:)
laura123 14.06.2021
Mnie nie kojarzy się ten wiersz z dosłownymi burzami, ale takimi, od których w życiu ciężko uciec, nie zależą od nas. Może to być choroba, nieuleczalna, z którą zmaga się peel od dziecka i o ile wcześniej było w nim dużo nadziei, z czasem ona gaśnie, jak świeczki na torcie, które nawet ciężko policzyć.
Mówimy o tym, zapełniamy strona za stroną, ale to i tak nic nie zmieni. Dla innych pozostaniemy przezroczyści, niewidzialni, bo kogo obchodzi czyjś osobisty dramat, może tylko na tej zasadzie, że nie dotyczy to jego.
Ryby nie mają głosu, niewiele mogą... za to owady w nadmiarze.

Tak sobie czytam. I taki obraz mi się podoba, w sensie zapisanej myśli, bo przechodzić przez to, żadna frajda. 5
Dekaos Dondi 14.06.2021
Lauro123↔Dzięki za długaśny–taki– koment:)↔Podoba mnie się:)↔Lepiej nie tłumaczyć tekstów. swych.
Pozdrawiam:)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania