Opoowi *** Eksponaty

- Proszę!

- Dzień dobry. Przeczytaliśmy pana zaproszenie i tak żeśmy pomyśleli, że wpadniemy na małą chwilkę.

- Och! Jestem bardzo zobowiązany i strasznie się cieszę. Proszę, niech państwo spoczną. Ale lepiej na podłodze, bo krzesełka są ostatnio na śmierć załamane.

- Niech pana głowa nie boli. Z przyjemnością usiądziemy na podłodze..

- To w rzeczy samej dobra wiadomość. Ale miałbym do panów, jeszcze taką małą prośbę.

- Może być duża. My twarde chłopy.

-Nie wiem jak się wyrazić, żeby nie ubliżyć wielce...ale wolałbym, żeby panowie, wytarli sobie swoje serdeczne siedzenia, ściereczką do tego przeznaczoną. Rozumieją panowie. Podłoga może się zabrudzić.

- Pan się za dużo przejmuję. Pan głupi czy co? My proste chłopy.

- Niestety nie za bardzo.

-Co pan mówi? Nie ważne. Usiądziemy na gazecie i po sprawie.

-A czy druk nie odbije się na moim lastryko ?

- Ależ gdzie tam. Przytrzymamy, żeby się nie odbił.

- Nie wiem jak to panom powiedzieć, ale wolałbym jednak, żeby się panowie powiesili u sufitu. Wtedy wasze bułeczki tz. dupki, już na pewno nic nie pobrudzą. W łaskawości swojej poczekajcie cierpliwie. Zaraz przyniosę szpagat.

- My wolimy na pasku.

- Na pasku? Jak sobie chcecie. Chciałem być tylko uprzejmy.

- Będziemy dozgonnie wdzięczni.

- Dziękuję. Proszę się wieszać. Śmiało. Czujcie się jak u siebie w domu.

- W domu nie mamy sufitu. Mieszkamy w lesie. My twarde chłopy.

- To już chyba kiedyś słyszałem. No wieszajcie się wreszcie. Chcecie, żeby zwierzątka się z was śmiały.

- No nie. Nie chcemy. W żadnym przypadku.

*

- Panie szanowny. My już nie możemy w tej pozycji wytrzymać.

- Ubikacja – prosto i na lewo.

- Ale nam brakuje...

- Ciekawe czego?

*

- Edwardzie. Odwiąż panów. Jutro ich wypchamy.