Pokaż listęUkryj listę

Wieersz <*> Biały Motyl

smutek w ucisku

pętli rozpaczy

skalpel jutrzenkę

rozcina aż krwawi

po cóż poranek

i dzionek cały

kiedy już nigdy

się tu nie zjawisz

 

nie dotkniesz tego

co mądre było

albo też głupie

różnie bywało

słowa zamilkły

uśpione w śladach

których już zawsze

będzie za mało

 

po drugiej stronie

jest tajemnica

zza której bramy

nie ma powrotu

czy jest to prawdą

czy tylko bajką

w tym naszej wiary

tkwi cały szkopuł

 

leżały zwłoki

co w ziemi zgniły

została ciemność

ostatnia chwila

lecz smród i rozkład

nie zdołał zatrzymać

nad łąką fruwania

białego motyla

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 5

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (14)

  • Przemijanie to bardzo trudny temat. Nie możemy wiedzieć na pewno, co czeka nas za granicą życia. Czy coś tam istnieje? My odchodzimy, a bliskim zostaje smutek, rozpacz, gniew - ale jest w tym wszystkim jakaś nadzieja, biały motyl. To może być również życie, cały świat, który kręci się dalej, nadal zachwyca.
    Już tak posuwając się o wiele dalej w interpretacji - motyl fruwający nad łąką, czyli ziemią, w której pochowani są ludzie, porośniętą zieloną trawą, tj. nadzieją i energią kolejnych pokoleń.
    Temat, jak zawsze, wywołujący lawinę przemyśleń i skojarzeń.
    Pozdrawiam!
  • Dekaos Dondi 05.07.2018
    Dzięki Catherine Charlotte La. Pozdrawiam
  • puszczyk 05.07.2018
    Nie wiadomo jak ocenić budowę i kierunek tego wiersza.
    Powyżej widzę o przekazie, ale nic o samym wierszu.
    Jest rytmiczny, choć osiąganie tejże za pomocą wyrażenia "ino" jest rażące.
    Bardzo ciekawe są rymy, nienachalnie plątające się po wierszu.
    Rytmika mi tylko nie gra w pierwszej części.
    Moim zdaniem powinno być:
    smutek w ucisku
    pętli rozpaczy
    skalpel jutrzenkę
    rozcina do krwi

    Nie podobają mi się rekwizyty z ostatniej zwrotki.
    Trumienka i biały motyl, to strasznie infantylnie brzmi.
    Reasumując - nie lubię tak zapisanych wierszy, ale doceniam jakość tego.
    Jest dobry.
  • Dekaos Dondi 05.07.2018
    Dzięki puszczyk. Pozdrawiam
  • Justyska 05.07.2018
    Tęsknota po kimś kto nie wróci. Porusza serce ten tekst. Szczególnie trafią do mnie :
    "słowa zamilkły
    uśpione w śladach
    których już zawsze
    będzie za mało" - cudne
    I nadzieja na końcu... ktoś odchodzi, zabiera wiele ale świat się nie zatrzymuje.
    Pozdrawiam!
  • Dekaos Dondi 05.07.2018
    Dzięki Justysko Pozdrawiam
  • Canulas 05.07.2018
    Od strony melodyjności -naprawdę dobry. Przedstawia pełną historię. Sam koniec mi lekko zgrzyta, lecz jest ładny. Strata niosąca mimo wszystko nadzieję.
  • Dekaos Dondi 05.07.2018
    Dzięki Canulasie Pozdrawiam
  • Aisak 05.07.2018
    Ślicznie DeDuś :)
  • Dekaos Dondi 05.07.2018
    Dzięki Aisaczku Pozdrawiam
  • Pasja 06.07.2018
    Witam
    Smutek i koniec czegoś, co nie wróci już. Cykl przemijania i nadzieja na światełko w tunelu.
    Pozdrawiam
  • Dekaos Dondi 06.07.2018
    Pasjo Dzięki Pozdrawiam
  • Tina12 06.07.2018
    Nie śmiej się, wzruszyłam się jak czytałam.
  • Dekaos Dondi 11.07.2018
    Dzięki Tino 12 Pozdrawiam

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania