Wieersz <*> Ofiara obiadu.

niech to diabli kurde molek

pływają kłaki w moim rosole

muchy glizdy toną w nieładzie

oraz paluszki w pełnym rozkładzie

smród jak mgiełka nozdrza młóci

chyba co nieco gęba wyrzuci

oj gulgotki już z trzewi tryska

w gęstej mazi łyżeczka błyska

wstaję nagle od lepkiej michy

chce do wychodka opróżnić kichy

co się dzieje słyszę mlaskanie

to mej twarzy w kałużę spadanie

na dodatek dwa cwane szczurki

chcą się dobrać do mojej rurki

przez którą w ciszy oraz skupieniu

chciałem ja ciućkać przy jedzeniu

widzę ptaszka przy mojej twarzy

wyłupie mi oko czy się odważy

a jednak bestia milutka była

tylko w nochalu mi dziurę zrobiła

nawet ślimaczek i jego chata

spieprzył do ucha szukając brata

pająk włochaty zwierzątko tłuste

wlazł do nosa jak zając w kapustę

już bym wolał jeść zwykłe frytki

myślę spoglądam na moje łydki

postrzępione w krewce są całe

a z nich wystają dwie kości białe

nagle przywlekło się jakieś psisko

zaczęło obgryzać mi niemal wszystko

a później przybiegły urocze świnki

już nigdy nie zrobię uroczej minki

*

trzeba było dojść do ładu

zabrał pojazd ofiarę obiadu