Pokaż listęUkryj listę

Wieersz <*> Biała nitka

biała nitka z rozwidlonym początkiem

wysunęła języczek

w kierunku igły

dziurka nasiąknięta tęsknotą oczekiwania

spojrzała na srebrną obrączkę

otulającą ją

zwierciadlanym odbiciem żółtego guzika

w kolistych wgłębieniach

słonecznej masy

strzępki różnokolorowej nitki osamotnionej

zagubionej w otworkach

miodowego kręgu

biała wijąca smużka sunąca wśród

migotliwych kawałeczków

tycich złotawych papierowych

zwilgotniałych kropelkami wody

kryjących w sobie maleńkie światy

zatopione odbicia

w poświacie naparstka

z kolorowych witraży

promienia ciepłego

co ogrzeje

a nie poparzy

Średnia ocena: 0.0  Głosów: 0

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (2)

  • tak czytałem, nie było źle, ale tak jakoś bez smaku, bez wyrazu. Gdyby puenta była mocniejsza to mogła by zmienić wydźwięk tego tekstu, a tak czegoś mi tu brakuje.
  • Szudracz 22.11.2017
    Do połowy widziałam, później już było za mało. Skupiasz się na tych drobiazgach, a można kłębek zadzgać drutem. Nie wiem czy mnie rozumiesz. :) Ja bym Ci sugerowała pisać dla dzieci, bo masz taki potencjał. Ja tak sądzę, nie musisz się z tym zgadzać. Pozdrawiam :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania