Wieersz <*> Horyzont życia

czy to sen czy to jawa

nagle się przed tobą zjawia

myślisz czy ja jeszcze śpię

czy ten świat albo nie

gdzie ja jestem któż to wie

dalej chłopie wstawaj z wyrka

bo poznańska jesteś pyrka

łęty ciebie wnet porosną

czy to krzywo czy to prosto

po horyzont twoich snów

wstawaj migiem i nie zwlekaj

przeuroczy świat cię czeka

ale najpierw oddaj mocz

i radośnie w życie wkrocz

czując w sobie jasną moc

usmaż jajka na śniadanie

wszakże dzionka już świtanie

na poręczy zjedź w oddali

aż twój tyłek się zapali

jako gwiazda w miasta gwar

trącisz złego i dobrego

nawet tego uczciwego

ścigać będą cię ladaco

nie wiadomo po co na co

kulturalny z ciebie gość

widzisz czerwień pasy białe

a za tobą tłumy całe

TIR już blisko twego zada

twoje życie się rozpada

bal kawałków pełnych krwi

skończyły się twoje troski

ale to już wymiar Boski

w sprawiedliwość cię zanurzy

zbawi ciebie lub się wkurzy

wolną wolę miałeś tu

z ciała uleciała dusza

zatem ciało się nie rusza

zgasło życie minął czas

będzie strasznie lub w sam raz

spotka to każdego z nas

stad już bratku nie uciekniesz

zjesz tę „pieczeń co upiekłeś’’

bezpowrotnie znikły chwile

gdzie inaczej mogłeś tyle

na padole w tamte dni