Poprzednie częściWieersz <*> Zakochane rzeki ?
Pokaż listęUkryj listę

Wieersz <*> Nagroda

zaufaj mi swoim cierpieniem

rozerwij smutek na strzępy

każdej cząstce wybaczaj

w diamencie niepojętym

 

rozkładzie moich radości

odwrotność rodzi się w tobie

dźwigać będę twe rany

cieszyć tym że pomogę

 

widzieć jak lęk topnieje

dla ciebie już nie trwogą

w miłości okupionej

dla mnie jest nagrodą

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 2

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (3)

  • betti 04.01.2018
    Ciekawa jestem jak by ten wiersz wyglądał bez uciekania w rym, myślę, że zyskałby na tym...
  • Margerita dwa lata temu
    Smutny wiersz
  • Dekaos Dondi dwa lata temu
    Margerita↔Dzięki:)↔Pozdrawiam🙂:)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania