Zakazana miłość i skarb Rozdział 3 Łapać wiatr w żagle część 5

Księżyc zabłysnął w złocistym półksiężycu, niebo filetowego koloru rozciągało się nad lila filetową polaną róż, wszędzie unosiły się kwiaty z drzew magnolii, noszone przez wiatr choć nie było go czuć, ani nie było słychać jego szmeru. Przez kręte śnieżno białe aleje spacerowała Seluz, wyglądając jak najprawdziwsza księżniczka, ubrana była w fioletową rozłożystą suknię, a jej ręce zdobiły białe rękawice długie aż do łokci, zaś we włosach miała perły. Szła tak trzymając Eryka za rękę, doszli do białej altany i zasiedli. Młodzieniec patrząc jej w oczy rzekł.

- Jesteś najpiękniejszą kobietą jaką znam.

- Naprawdę tak sądzisz?

- Tak.

- Powiec, jak piękna jestem?

- Jesteś tak piękna że inne kobiety mogą ci jedynie zazdrościć, gdyż żadna ci nie dorównuje. Twoja uroda sprawia, że diamenty blakną.

- Eryku, kochasz mnie?

- Najbardziej na świecie.

- I już nic tego nie zmieni?

- Nic.

Długo wpatrywali się w swoje oczy, na policzkach Seluz pojawiły się rumieńce. Wszystko jakby przestało istnieć, Seluz i Eryk pocałowali się. Dziewczyna była przeszczęśliwa, że jest ze swym ukochanym, zamknęła oczy a jej ciało rozpalał wewnętrzny płomień. Czuła się jak jedyna i najważniejsza osoba na świecie. Ponownie otworzyła oczy by raz jeszcze spojrzeć na Eryka, lecz zamiast niego ujrzała rudego kota liżącego ją po twarzy. Seluz z krzykiem zrzuciła z siebie zwierze, jej krzyk był tak głośny, że wszyscy się obudzili. A śpiący nad nią Bill spadł z łóżka i gruchnął na ziemię.

- Co to za krzyki?! – spytał Bill, zbierając się z podłogi.

- Co robi tutaj ten kocur! – wrzasnęła Seluz ocierając usta.

- To nie kocur, tylko kotka, nazywa się okruszka – odparł Bill.

- Nie obchodzi mnie to! – wrzasnęła mu do ucha.

- Kot to obowiązkowy element każdego statku – dodał Tom.

- Zgadza się, ktoś w końcu musi łapać szczury.

- Szczury!!!?

Seluz zerwała się z miejsca – To chore! I właściwie, dlaczego to właśnie ja śpię z samymi facetami, podczas gdy Pulchrituda i Meleficus maja własną kajutę!! Po tych słowach wyszła pośpiesznie.

- No pięknie, ale nam się trafiła maruda i panikara – stwierdził Bill, w dalszym ciągu leżąc na ziemi.

- Z kobietami są same problemy – odparł Jack.

- Tylko marudzisz – wtrącił Tom.

- Bill nagle zerwał się z ziemi i chwycił Toma – A ty? Masz jakąś pannę na oku?

- Nie – odparł cały zaczerwiony.

- Tom, jesteś młody, masz zaledwie dwadzieścia pięć lat – Dodał Rob – mógłbyś sobie znaleźć ukochaną, chyba, że zamierzasz całe życie być samotnikiem i resztę swych dni spędzić na morzu.

- A ty? – spytał Bill, obejmując Rozalię – Masz ukochaną?

- Nie, nie mam – odparła, jąkając się.

- A jaki jest twój wymarzony typ? – Ciągnął temat.

- Cóż, musi być miła i mądra.

Bill roześmiał się na cały głos

- Chłopcze! Tak mówią tylko stare dziadki!

Wówczas dotarło do niego, jak wszyscy ironicznie na niego spojrzeli.

- No co?! Jestem młody duchem!

Następnie przysunął się do Rozalii aż nad zbyt blisko, przysłonił usta, jak by chciał powiedzieć jakiś sekret.

- Posłuchaj, dam ci radę, kobiety nie są ani miłe ani mądre. Należy szukać takiej, którą natura hojnie obdarzyła!

- Starczy, daj chłopakom spokój. Gadasz jak po alkoholu – Wtrącił się Rob, wyprowadzając Billa.

- Zaraz! Jeszcze nie skończyłem!! Dokończymy tę rozmowę, w kwestii kobiet nikt nie jest tak obyty jak ja!!!

Ciąg dalszy nastąpi