Wybacz mi cz 34

Muszę przyznać, że do końca dnia nie miałam ochoty z nikim gadać. Ale musiałam zgrywać pozory, zresztą to chyba miałam opanowane do perfekcji. Miałam szczęście, że Jack sobie poszedł, bo nie potrafiłabym mu spojrzeć w oczy. Oczywiście moja babcia coś zauważyła i zaczęła zasypywać mnie ogniem pytań.

- Lili, czemu Jack wyszedł, a właściwie wybiegł tak szybko?

- Nie wiem. Zaprosił mnie na ten bal.

- Miło z jego strony.

- To znaczy, że znów maczałaś w tym palce?

- Proszę tylko się nie denerwuj. Jako syn pana domu musiał mieć towarzystwo. To tylko tak, żeby towarzystwo z niego nie kpiło.

- Że co, dziewczyna zostawiła go dla kuzyna?

- A ty z kąt o tym wiesz?

- Nie tylko ty potrafisz przyciągać ludzi. Ale jeśli chcesz wiedzieć, twój szanowny hrabia się znów wygadał.

- Lili, co ty z nim zrobiłaś? On mało komu o swoim życiu opowiada.

- No co prawnicze sztuczki. Ale ciesze się. Bo teraz wiem, że on poważnie, ale żartował.

- O czym ty mówisz?

- Nie ważne. A jeśli chcesz wiedzieć przyjęłam zaproszenie. Ale nie idę tam sama, jeśli się Liam zgodzi pójdzie ze mną.

- A co na to Jack?

- Coś tam mówił, no ale się zgodził.

- Wnusiu, żebyś przypadkiem nie zraniła więcej niż jednej osoby.

- Babciu bądź o mnie spokojna. A tak poza tym jadę do Cortachy. Mąż tej kobiety do mnie zadzwonił.

- Kiedy jedziesz i z kim?

- Jeszcze nie wiem. Czas pokarze kto przyjaciel, a kto wróg.

- Zaczynam się bać. Bo zaczynasz mówić tymi swoimi pseudo wierszami.

- Nie martw się. Obiecałam coś sobie i zamierzam dotrzymać słowa.

- Przysięgni mi w takim razie jedno.

- Słucham co?

- Że cokolwiek sie stanie, nie zniszczysz komuś życia.

- Babciu znasz mnie.

- Wiem, ale to tak na wszelki wypadek.

- Wypadek czy nie ja idę do siebie. Zejdę na kolacje.

Na schodach minęłam Linde rozbawiającą z Liamem. Nie chciałam im przeszkadzać, jednak Linda mnie zaczepiła.

- Panienko mam nadzieje, że mnie nie wydałś.

- Nie babcia o niczym nie wie. W sensie, że no pani mi tak jakby powiedziała.

- Dziękuje.

- Nie ma za co.

Nareszcie dotarłam do pokoju. Postanowiłam zająć pracą. W końcu ona nie raz mi pomogła wyjść z dołka.