Wybacz mi cz 64

Gdy przyszłam, do domu zastałam standardowy już widok. Babcia i Jack popijali herbatę. Liam siedział na tarasie czytając jakieś papiery. A ja no cóż, poszłam do kuchni coś zjeść.

- Hej Linda. Zostały jakieś resztki z obiadu?

-Jakie resztki. Proszę świeżutki obiad.

- Dzięki.

- Nie ma za co.

Ja jak to ja zjadłam szybko obiad. Wbrew protestom Lindy umyłam talerz i miałam zamiar iść do siebie. Ale no cóż, musiałam podzielić.się z babcią dobrą nowiną.

- Hej babciu. Mam dla ciebie nowinę.

- Jaką. Co znowu zrobiłaś?

- Nic. Czy zawsze muszę coś zrobić, by mieć jakieś newsy?

- No nie. No to mów. Jack też pewnie chętnie posłucha.

- Otóż babciu będziesz podwójną prababcią!

Jack i babcia wymienili pytające spojrzenia. Miałam z tego niezły ubaw.

- Lili czy ty?

- Haha. Babciu nie jestem w ciąży. Gadałam dziś z Celią i będzie miała bliźnięta.

- Co za ulga.

Haha. Musiał jej gigantyczny kamień spaść z serca.

- To widać.

- Lili to może uczcimy to lampką wina?

-Nie. Jutro mam rozprawę. Nie mogę jej zawalić.

- To, co jutro to oblejemy?

-Dobra.

-Jack czuj się zaproszony.

-To miło z pani strony.

- A teraz już spadam.

Ale wcale nie poszłam daleko, bo na taras. A tam Liam tylko siedział i się śmiał z tej sytuacji.

- Co ci tak wesoło?

- Widzisz, twoja rodzinka jest specyficzna. Naprawdę twoja babcia myślała, że ty.

- Zamknij się.

I rzuciłam w niego poduszką leżącą na krześle.

- Haha. Już się boje.

- A powinieneś.

- A tak poza tym mam coś do ciebie.

I podał mi jakiś świstek papieru.

- Co to?

- Dokument potwierdzający, że Jack ma serce Bila. Dziś dostałem na e -maila skan tego papieru.

Chwilę siedziałam i studiowałam ten dokument. I nie chciało mi się w to wierzyć. Postanowiłam skonfrontować Jacka i babcie z prawdą.

- Liam nie wiem, jak się odwdzięczę. Ale teraz muszę coś załatwić.

- Okej. Tylko nikogo nie zabij.

- Strasznie śmieszne.

Ale gdy weszłam, do salonu Jacka już tam nie było. Lecz babcia nadal siedziała i czytałam książkę.