Uparta miłość t.II r. 21 [2]

Uparta miłość t.II re.21[1]

Henia trzeba było z każdą nową sytuacją najpierw oswajać, do nowości ciągnąć siłą. Gdzieś tam w podświadomości ojciec był niezadowolony, że syn jest - jaki jest. Zdarzały się niestety sytuacje, że to niezadowolenie wyłaziło na wierzch. Przemyślał wszystko dokładnie i pomyślał, że Mirka ma rację. Bywał wobec syna zbyt surowy, niesprawiedliwy i mniej serdeczny.Że ona to wszystko tak długo znosiła, mogła wcześniej ... Nazbierało się; teraz trzeba się liczyć z milczeniem, oziębłością, ignorancją.

Mirka była najłagodniejszą z żon - cicha, oddana, przewidująca i nadskakująca. Trzeba tylko było być w porządku wobec niej, nie nadużyć zaufania. Jeśli tak się zdarzyło, stawała się zimnym głazem. O, ileż trzeba było starań i zabiegów nim się wróciło do łask.Znał ją na tyle, ze wiedział, ze teraz będzie na cenzurowanym.Zmienił się w stosunku do syna diametralnie; wręcz zabiegał o jego przychylność. Namawiał do wspólnej zabawy, zasypywał zabawkami, słodyczami. O dziwo - skutek był

odwrotny. Mały przyzwyczajony do tego, ze jemu należy się mniej i w drugiej kolejności - gubił się w nowej sytuacji. Do tego niezadowolona siostrzyczka wyładowywała na nim swoją złość. Nie znał takiego nowego taty i wolał się wycofać, co irytowało Adama. Żeby sytuacji nie pogarszać unikał Henia.

Pod koniec roku szkolnego, Mirka miała ogrom pracy w szkole - przygotowywała do egzaminów wstępnych trzy ósme klasy. Do tego wyjazdy do Bydgoszczy, pisanie pracy magisterskiej; była tak zmęczona, ze nie miała siły na wysłuchiwanie męża z jego wciąż nowymi sposobami na zgodną, idealną rodzinę.Było jej na rękę, ze mijają się w pośpiechu, gdyż na dłuższe rozmowy nie ma czasu. Jak zwykle radziła sobie bez niego doskonale; a jemu trwające całe tygodnie, ciche dni bardzo doskwierały. Nie umiał żyć bez jej pochwał. aplauzu,zainteresowania, uznania. Nie istniało szczęście bez jej uśmiechu,pocałunku, pieszczoty. Dzielnie znosił odrzucenie, próbował nawet udawać obrażonego i obojętnego; najgorsze było to, że ona tego nie zauważała.

Kiedyś odwołał się do Pisma Świętego, przypominając jej, że gniew nie może trwać tak długo - tylko do zachodu słońca.

-A o co ty się tak strasznie gniewasz, wytłumacz mi?!

-Robisz krzywdę własnemu dziecku i to taką której być może nie da się naprawić - odrzekła i dłuższy czas rozmawiali, jak sytuację naprawić. Było blisko zgody, tylko, że skoro świt żona musiała jechać do uczelni. Adam został z dziećmi. Niespodziewanie przyjechali rodzice Zalewscy; chcieli skoordynować swoje plany wakacyjne, z tym, co zaplanowali młodzi. Zostawił dziadków z bliźniakami i pojechał do Bydgoszczy

Trafił na przerwę obiadową. Mirce zaschło w ustach, gdy go zobaczyła.

- Co się stało?

- Nic złego, spokojnie.