Uparta miłość t.II r. 28[2]

Ciocia oferowała dosyć wysokie wynagrodzenie za fachową opiekę nad niedołężnym mężem. Wspomniała też, że spotkała w polskim kościele doktora Floriana. On już jest emerytem, ale powiedział, że jak będzie trzeba - załatwi Adamowi intratną pracę w klinice, gdzie wciąż pracuje. Gdyby ten list dotarł do Zalewskich wcześniej, lub później, pewnie by go zignorowali. Jednakże teraz mieli w świeżej pamięci wielotygodniowe zmagania, by przetrwać zimę, więc byli zainteresowani i przyjęli tę propozycję, jak światełko w tunelu.

Gdyby tak kupić duże mieszkanie w Poznaniu... Wyjazd pozwoliłby zrealizować ten plan. I tak rozważając wszystkie argumenty za i przeciw - postanowili, że Adam skorzysta z cioci zaproszenia.Czekała go żmudna, długa droga załatwiania formalności.

Pod koniec kwietnia dyrektor Majewski wyjechał do Warszawy na szkolenie. Mirka królowała w jego gabinecie. Pochlebiało jej to, że teraz w szkole to ona o wszystkim decyduje. Z kobiecej próżności, kupiła sobie parę kolorowych szalików i przed lustrem przymierzała, który do czego. Właśnie miała zawołać dzieci z podwórka, by je zawieźć do kościoła na naukę przed Pierwszą Komunią Świętą, gdy zadzwonił telefon. Chwilę wsłuchiwała się w dziwne odgłosy w słuchawce. Czy ktoś żarty sobie robi?

-Halo, halo, kto mówi? - wołała poruszona.

- Córcia, nieszczęście! - wyrzekł wśród łkania ojciec.

- Tato, to ty? Boże mój, co się stało? - poczuła, ze ziemia usuwa jej się spod nóg. Ojciec nie był w stanie nic więcej powiedzieć. Słuchawkę wzięła od niego pani Ludmiła Maćkowiak i w paru słowach wyjaśniła przerażonej Mirce, co się wydarzyło. Piotrek miał wypadek. Niestety tragiczny. Nie żyje Bronek Bruzda, którego wiózł na motorze, na tylnym siedzeniu Piotrek ma złamany obojczyk, jest w Koszalinie, w więzieniu Ojciec prosi, by przyjechała, bo oboje z matką zupełnie nie wiedzą , co począć.

- Kochana pani Ludmiło - błagała przezwyciężając łkanie - proszę panią i męża - otoczcie moich rodziców opieką, wspomóżcie, doradźcie. Ja przyjadę, ale za parę dni, na razie szkoła na mojej głowie. .

Dopiero po uroczystych obchodach Dnia Zwycięstwa udało się Mirce wziąć dwa dni wolnego, by pojechać do rodziców.Uprzedziła ojca telefonicznie

- To się dobrze składa, ze nie jedziesz samochodem - głos ojca był spokojny i rzeczowy - odbiorę cię w Szczecinku i pojedziemy do Koszalina. Nasz lekarz - Wesołowski ma tam bratanka, który jest adwokatem, pójdziemy do niego. Pragnienie zobaczenia syna przeważyło i najpierw udali się na Młyńską. Po długim czekaniu, uzyskali jedynie skąpą informację lekarską. Obojczyk się zrasta, chory już może jeść prawą ręką Wybite kolano zostało nastawione i może już chodzić. Przed rozprawą mowy nie było o widzeniu, czy podaniu małej paczki ,

Po uiszczeniu honorarium, tato otrzymał wiele obietnic, że mecenas będzie z Piotrkiem w kontakcie, ze zapozna się z aktem oskarżenia, że na bieżąco będzie o wszystkim informował telefonicznie.