Uparta miłość t.III r. 10[5]

Tak, jak od dawna zapowiadano - przyszła fala złej pogody. Wiało, padało, ziębiło. Henio przyjechał z zamiarem przekopania ogrodu, lecz ledwo wyszedł ze szpadlem - deszcz go wyganiał.W ciepłej kuchni gwarzyli; syn wspominał wciąż Szwajcarię, wracając do tego, co tam widział i przeżył. Czekali na ojca. Przyjechał później niż zwykle, syn wybiegł z parasolem, by nie zmókł w drodze od samochodu do ganku. Dino, nie bacząc na nic, biegał dookoła, szczęśliwy ze spotkania z panem.

- No co ty tato z tymi kwiatami?! - zakrzyknął widząc ojca, jak się mocuje z kwiatami i parasolem w jednej ręce, a dwoma torbami w drugiej. -Będziesz się oświadczał?

Mirka przyjęła od męża bukiet sztywnych, pięknych gerber, wstawiła je do wazonu z leciutkim uśmiechem, bez słowa komentarza.

Już dawno nie było im tak dobrze, miło

przy stole. Nieraz, jak gościła u nich babcia Marynia - bywało też tak słodko, rodzinnie. Starała się , by każdy miał na talerzu to, co lubi, umiała jednym trafnym, a dobrotliwym słowem spuentować opowieść, że nie można było powstrzymać się od śmiechu. Czy teraz spoglądała na nich z góry?

Adam zerkał co chwila na żonę - czy w niej jest taka szalona tęsknota, jak w nim? Jak zawsze chłodna, opanowana z niczym się nie zdradzała.

Pokładli się późno; szumiący za oknem deszcz wkrótce ukołysał ich do snu. To dotknięcie,czy to sen? Nie! Ona zwiewna i cicha stoi przy tapczanie! Asama ogarnęła w jednej chwili fala żaru i uniesienia. Niemożliwe - stało się możliwe! Dla małżonków nastał czas czekania na kolejne soboty, by pławić się w rozkoszy i szczęściu. Nawet wezwanie do sądu na rozprawę dla Jagusi w charakterze oskarżonej nie przerwało tego pasma spełnienia. Skoro, to co przepadło, zatraciło się - ożyło; to co znaczy taka rozprawa sądowa.? W ślad za wezwaniem, nastąpił telefon dziadka, że jedzie do Stargardu, że weźmie Jagusię, by spotkała się z mecenasem, że zabawi aż do rozprawy. Rodzice przystali na to -sami wybierali się tam na Wszystkich Świętych

.Mecenas postarał się, by wystarczyła jego obecność i dziadka, a obecność rodziców nie była konieczna.

W pierwszej fazie osądzono pięcioro nieletnich przestępców oskarżonych o handel narkotykami i napady rabunkowe. Wszyscy dostali wyroki w zawieszeniu. Pozostała część szajki miała być sądzona etapami, bo sprawa okazała się rozwojowa - wciąż ujawniano nowe fakty i osoby.

Przed Świętami miały być zaliczane niektóre przedmioty; teraz, gdy nie wisiała nad dziewczyną wizja poprawczaka - wzięła się z ochotą do nauki. Tylko, że mama, wcześniej niezmordowana, gotowa zaraz po obiedzie siadać z nią do książek, teraz straciła gdzieś swój zapał. Po obiedzie była senna, musiała się położyć. Nie uszło to też uwagi Adama. Zaniepokoił się , pamiętając, jak ciężko żona przeszła początek ciąży z bliźniakami. Czas mijał i potwierdzał ich przypuszczenia. Adam rozmyślał, co ma uczynić - Za nic w świecie nie zostawię jej teraz samej!