Uparta miłość t.III r. 18[6]

Wakacje dobiegały końca. Mirka wiedząc, że parę dni przed rozpoczęciem roku, musi być w gotowości i na miejscu, nagliła, by wreszcie wybrać się do córki. Pogoda była bardzo niesprzyjająca - do południa świat spowijały gęste mgły, a droga daleka. Wyjechali bardzo wcześnie, Marii gwałtownie protestował, ale otulona ciepłym pledem, ułożona na tylnym siedzeniu, wkrótce zamilkła, a po paru kilometrach zasnęła

-Pamiętam Jagusię w jej wieku, z nią nie poszło by tak łatwo - rzekł Adam półgłosem.

- O, tak, miało dziecko charakterek - uśmiechnęła się matka do wspomnień.

- Tak Henio, jak i inne dzieci musiały ustępować. Ona musiała być w centrum- podziwiana i adorowana.

- A teraz zaszyta w głuchym lesie nikogo nie potrzebuje, tak jej dobrze.

- Kto by pomyślał; albo, ze ten cichy nieśmiały Henio tak sobie będzie dawał radę. Doprawdy on mnie zadziwia!

- Mirka westchnęła rozpamiętując różne, trudne sytuacje - ale jak miło po latach usłyszeć te słowa!

- Daj Boże by ten związek z Klaudią zakończył się małżeństwem. Oboje angażują się coraz bardziej. Jakby tak - to mają to poznańskie mieszkanie, nie muszą się martwić.

- Nie wybiegaj tak w przyszłość - roześmiał się mąż - życie potrafi bardzo zaskoczyć, pisząc swój scenariusz.Póki co, jestem szczęśliwy, że Maciek sprawuje pieczę nad lokatorami. Nie chciałbym tych pieniędzy i tego kłopotu.No patrz - dodał - prawie dziewiąta, a tu dalej mroczno, szaro i ponuro. Ta magla - ani w górę, ani w dół.

- Zjedź na pobocze, napijemy się kawy.

Wysiedli, żeby rozprostować kości. Nasiąknięty wilgocią , spowity w gęstą mgłę, las wyglądał tajemniczo, a nade wszystko pięknie pachniał. Z rzadka przejeżdżające samochody, wyglądały jak zjawy ze snu. Wrócili na swoje miejsca i rozkoszowali się gorącą kawą.

- Wiesz, jak sobie uświadomię, ze niedługo będę dziadkiem, to ogarnia mnie taka fala radości, czułości i sam nie wiem czego jeszcze - odezwał się powoli ruszając.

- Z podobnych uczuć zwierzał mi się Przemek; tak mi go żal. Radość zamieniła się w zgryzotę. Dobrze, że Zuzia odnalazła się w nowej sytuacji, i jak Henio zauważył - jest bardzo zadowolona.

- Tak, tylko pomyśl, co będzie, jak ta dziewczyna faktycznie zabierze małą Anię. Aż strach pomyśleć.

- Wiesz co, w życiu Zuzi było już tak różnie - a kończyło się dobrze. Może i tym razem Opatrzność znajdzie takie wyjście, ze nikt nie będzie płakał.

- Gdybym miał brata, nie kochał bym go bardziej, niż Żeligę. To prawdziwy przyjaciel- na dobre i złe. A jego życie, to nawracające pasma udręki. Ledwo wystartował - poharatane ręce, groźba amputacji. Później parę lat szczęśliwego pożycia z Elwirą, ale następne lata, to już była huśtawka - raz dobrze, raz źle. W zależności od tego, na ile rządził alkohol. W końcu rozwód.

- No i szczęśliwy związek z Zuzią.

- Póki nie przyszła choroba Elwiry i wybryki Natalki - Przemek, jak zwykłe poczuł się winny.

Na szczęście, ma kogoś, na kim może się oprzeć.

- O tak, Zuzia go nie zawiedzie. Kiedyś tak sobie pomyślałem, że życie tej kobiety - to gotowy scenariusz filmowy. No bo popatrz:

Halinka opowiadała kiedyś Łukowskim, ze zamierzała adoptować chłopca. Pojechały więc z promotorką z ośrodka adopcyjnego do domu dziecka. Tamta wskazywała na sympatycznego malca, ale Halinkę urzekły piękne, szare oczy cichutkiej dziewczynki. Po czasie okazało się, że mogą być kłopoty, bo mała ma siostrę. Halinka jednak była niezłomna; pokonała nakazy i zakazy i wzięła obie.

- Tak, mama mówiła, że bywało różnie, jak to z dwójką dzieci, gdy matka jest zdana tylko na siebie.I że Halina jest przekonana, że nad małymi czuwali ich tragicznie zmarli rodzice, dlatego nigdy nic się nie stało

-- Wychowała, wykształciła; a kiedy zdecydowała wyjść z tego Szweda i wyjechać, to młodsza na to - jak na lato; a Zuzia powiedziała, że zostaje. Pieniądze z pensji, z najmu pokoi - mogła popłynąć, a ona, jak mniszka.

-No bez przesady, mniszki nie lubują się w drogich samochodach.

- To przyszło później, jak z nieba spadł wujek Wejhert...Nareszcie wyjechali z lasów na otwartą przestrzeń. Mgła zniknęła, jakby nigdy jej nie było. Obudzona jasnością Marii, siadła, oświadczyła, że jest głodna i chce śniadanko!