Drabble - O Zgrozo / Karawan

{O ZGROZO!}

– Halo! Kto mówi?

– Wysłałam do pana męża...

– Nie mam męża.

– Możliwe... z kotkiem na ręku i chomikiem w kieszeni, do wypchania.

– Rozumiem.

– Długo nie wracają. Wypchany?

– Kto?

– Chomik.

– To ja miałem... chomika? Pani mąż tak skomplikowanie mówił, że zrozumiałem jak pojąłem i wypchałem pani męża oraz...

– O zgrozo miłościwa. Tylko nie to! Jak pan śmiał! Jest pan sadystycznym roztargnionym potworem. Co pan zrobił mojemu kotu?

– Ja...

– A chomik chociaż wypchany jak kazałam?

– Biega sobie.

– To niech przybiegnie do mnie. Sama go wypcham. Bez łaski.

– Ale...

– Ale proszę nie myśleć...

– Staram się

– ... że kiedyś jeszcze wyślę do pana męża. Wykluczone!!!

=============================================================================================

{KARAWAN}

– Dzień dobry. Chciałbym kupić karawan.

– Z wkładem czy bez?

– Bez. Postawię go na dachu.

– Rozumiem... ale nieśmiało zapytam: po co?

– Uwielbiam rozmawiać z umarłymi.

– Sądzi pan, że karawan jest właściwą anteną?

– O tak!. Z racji swojej profesji. Świetnie łapie sygnały.

– A czemu pusty?

– Przecież muszę gdzieś spać po rozmowach. Lubię się wygodnie rozkładać.

– W domu nie ma pan łóżka?

– Łóżko ściąga fale ze świata równoległego. Nie chce być wielkim zakłócatorem.

– Rozumiem.

*

– Karawanku, kończymy na dzisiaj. Kaftanik, siusiu i spać.

– Fajnie! Kaftanik odbiera sygnały. Przez całą nockę będziemy mogli gadać.

– A a kotki dwa.

– Muszę dokończyć rozmowę z przemysłem włókienniczym.