Uparta miłość t.III r.2[3]

Pod wieczór wrócili z lasu Dalszewscy, bardzo zmęczeni, ale zadowoleni ze zbioru.

- A nie wzięlibyście jutro mnie ze sobą? - zapytała Mirka.

- A czemu nie, jeśli tylko wytrzymasz tyle godzin w lesie.

- No to ja mam wolne, bo wszyscy się nie zmieszczą - zawołała radośnie Julka. Pomogę babci. Pani Henia przywitała sąsiadów i zaprosiła na wspólny , jutrzejszy obiad; Igor też zadeklarował chęć pomocy w domu.

Towarzystwo wróciło z lasu późnym popołudniem; znów wiaderka były pełne, a miny zadowolone. Mirka z synem też napełnili wiaderko, ale oboje byli tak zmordowani i tak pokąsani przez owady, że żal było patrzeć.

- Wyobraź sobie babciu, że ich komary omijały - Henio wycierał twarz mokrym ręcznikiem zaglądając do garnków, bo wygłodniał, jak wilk.

- Nie dziwota, ze was tak ścięły, deszcz wisi w powietrzu, ani chybi - w nocy popada. Siadajcie, najpierw wy, a za chwilę poprosimy sąsiadów - zarządziła starsza pani nalewając zupę do wazy.

- Renia gotuje jakąś miksturę z ziół; posmarowała nas, ale nie pomogło - rzekła Mirka rozcierając obolałe plecy. - ależ mnie krzyż boli, zjem i idę poleżeć.

- A pewnie. Słoiki stoją pomyte, wieczorem raz dwa wszystko zawekujemy. Igorek, idź dziecko zawołaj Dalszewskich na obiad.

Chłopiec wrócił z wiadomością, że ciocia smaży jajecznicę, i że nie przyjdą.

- Tak? A ten obiad, to psy mają zjeść? Ja biorę zupę, Igor garnek z ziemniakami, a Henio rondel z kotletami i idziemy!

- Babciu, ja nie mam siły - jęknął Henio i powlókł się na górę; Mirka zniknęła w łazience.

Babcia nakarmiła swoich, później sąsiadów; naparzyła rumianku i poszła na górę ulżyć cierpiącym.

Prawnuczek poddawał się zabiegom z lubością, ledwo pieczenie ustało - zasnął snem sprawiedliwego. Przeto przeszła do sypialni małżeńskiej i zajęła się Mirusią.Ta nie była tak cierpliwa, co chwila babcia ją po ręku klepała.

- Nie drap! Popiecze i przestanie, twój syn był o wiele cierpliwszy

- Popatrz babciu, my tacy zmordowani, a Dalszewscy już drugi tydzień jeżdżą dzień w dzień. A przecież Julka ma z tym biodrem, Kasia wiecznie słabowita, a Maciek to już kawaler.

- Ta mała jeszcze z całej trójki najładniejsza. A ten kawaler wcale mi się nie podoba: włosiska długie, gęba kostropata.

- On za naszą Jagusią oczy wypatruje.

- E, tam! Ona krasawica miała by mieć przy sobie takiego brzydala? - skrzywiła się babcia. - poleciła wnusi, by odwróciła się na bok i dodała - Próbowałam Igorka wypytać, czy ojciec sobie jakiejś kobitki nie przygadał, ale dowiedziałam się tylko, że Jarek jedzie na pół roku do Moskwy i że ma nadzieję wrócić z Tatianą

.Adam przyjechał w sobotę późnym wieczorem. O wiele później, niż się żona spodziewała. Przy tym był wyraźnie niezadowolony, ze jest gość i nie może zamknąć się w swoim gabinecie. Tłumaczył się zmęczeniem i jakąś kolizją na drodze w której uczestniczył. No cóż nie mógł przecież powiedzieć, że w umówionym miejscu, zamiast stęsknionej kochanki, spotkał pana Bączyńskiego!Krótka męska rozmowa tak wytrąciła go z równowagi, ze ledwo dojechał. Nigdy nie planował wspólnego życia z Klarą, jednakże słowa Pana Ernesta, że żona wycofała pozew rozwodowy, zapiekły żywym ogniem.