Wiieeersz <*> Powrót?
Tekst powtórkowy
---------------------
W szczerym polu obłuda zwiędnie.
Pług wyrzeźbi w ziemi życiodajne blizny.
Burza błyskawicznie rozsieje deszcz.
Pod sklepieniem nasion,
rozbrzmiewać będą pierwsze piosenki wzrastania.
Kluczem gęsi natura otworzy drzwi horyzontu.
Zaprosi słońce by oświetliło próg,
przez który przejdzie życiodajnym ciepłem.
Wiatr rozwieje warkocze linii wysokiego napięcia.
Odetchnie z ulgą.
Nie zwątpi w sens wzrastania,
w pionowych gałązkach strumieni.
Na każdej zakwitnie szybowanie jaskółek.
Wianki z kwiatów,
przeplatane czerwonymi płatkami maków,
roztańczą śpiew skowronka.
Niewidzialne zauroczenia,
przezroczystym, nieuchwytnym pięknem,
otulą delikatnie zawołania zagubionych doznań.
Zatamują fałszywą krew, w poranionych łąkach umysłu.
Jeżeli człowiek nie przeszkodzi, idąc za daleko,
by wrócić w naturalny sposób.
Komentarze (17)
Pozdrawiam ?
Podoba mi sie wiersz. Momentami musiałem wrócić bo mi wątek nieskleił.
5, pozdrawiam ? ? ? ? ?
Burza siejąca deszcz i sklepienie nasion - jakie to ładne
Jestem słaba z wierszy, ale wiem tyle, że z poważnych najbardziej lubię takie bez rymów :)
Aczkolwiek z rymami, łatwiej↔Pozdrawiam?:)
Wiersz ciekawy, nawarstwiony, z grą słów, lekko mglisty. Każda strofa piękna. Z przyjemnością przeczytałam?
Pozdrówka!
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania