Poprzednie części: Wiieeersz <*> 🌻 Zabij mnie, Mamo 🌻 Wiieeersz <*> LƁղR↔91↔Ƥíօsҽղƙɑ Ƙsíężყϲօաɑ Wiieeersz <*> Wesoły Taniec

Wiieeersz <*> Ƥɾzყsեɑń, tɑƙ ϲzყ Ӏղɑϲzҽj

kwiaty na łące żółto błękitne

wspomnieniem kwitną minionych dni

tulą do wiatru

by zaniósł nad rzekę

siłę co jeszcze ostatnim tchnieniem

pozwala nie tonąć

o brzegu śnić

kolczasty balsam pluszowe ciernie

w tym zaplątaniu zrodzony świt

drapieżny chaos

koło napędza

wodę wciąż kusząc powabnym brudem

gdy znowu w ciszy

umiera krzyk

szpula życia wagę wciąż traci

aż kiedyś zniknie splątanie chwil

udławi się czas

w gardle klepsydry

horyzont blasku słońca nie skusi

tam w dali przystań

zamglona lśni

Następne części: Wiieeersz <*> Postanowienie Poprawy Wiieeersz <*> Dziergała Bᴀʙᴄɪᴀ Sᴡᴇᴛᴇʀᴇᴋ Wiieeersz <*> Motylkowiec...

Komentarze (8)

Piotrek P. 1988 7 miesięcy temu
Bardzo udany wiersz. Można się rozpłynąć w wyobraźni, marzeniach.
5, pozdrawiam :-)
Dekaos Dondi 7 miesięcy temu
Piotrek P.↔Dzięki:)↔Ano można. Każdemu, jak pasuję :)↔Pozdrawiam:)
Cicho_sza 7 miesięcy temu
Szpula życia mnie najbardziej ujęła i, że wagę traci. Tak się nam nić życie z tej szpili rozwija i coraz mniej na niej zostaje, stąd tej wagi tracenie.

Tak nostalgicznie DeDo dzisiaj. Skotlowanie myśli, ale tak w kontrolowany sposób. Serdeczności.
Dekaos Dondi 7 miesięcy temu
Cichoszka↔Właściwie rozszyfrowałaś szpulę:)↔Ano. Tak jakoś... nostalgowo:)↔Też Serdeczności:)
Bożena Joanna 7 miesięcy temu
Życie jak splątana nić w rękach trzech bogini, które mogą ją uciąć i zatrzymać w nieznanej przestrzeni.
Pozdrawiam!
Dekaos Dondi 7 miesięcy temu
Bożeno Joanno↔Dzięki:)↔Ciekawe przyrównanie:)↔Pozdrawiam:)
Marek Adam Grabowski 7 miesięcy temu
Świetny wiersz, zwłaszcza te żółto-błękitne. Pozdrawiam 5
Dekaos Dondi 7 miesięcy temu
Marek Adam Grabowski↔Dzięki:)↔Lubię taki zestaw kolorów:)↔Pozdrawiam:)

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania